Een zwembad voor lasers, verlegen zeehondjes, muziekdoosjes die werken op zonne-energie en de grootste berg glitter die je ooit hebt gezien: ons kunstprogramma heeft weer heel wat voor je in petto dit jaar.
Van 25 juni tot en met 10 juli kun je in ons festivalhart op Fort Ruigenhoek weer kunstinstallaties komen bewonderen van gevestigde kunstenaars en jong talent. Hieronder zetten we op een rijtje welke werken je dit jaar kunt komen bekijken.
Heb jij weleens een oud, mechanisch muziekdoosje gezien? Kunstenaar Gijs Gieskes wel, en hij vindt ze fascinerend. Hij besloot om te proberen zelf nieuwe muziekdozen te maken, maar dan met de techniek en de muziek van deze tijd. Op Tweetakt vind je de nieuwe zonneliedjes van Gijs. Dat zijn kleine muziekdozen, die allemaal werken op zonne-energie. Neem er een mee voor een wandeling over het fort en ontdek hoe de liedjes steeds veranderen. Als je in de felle zon staat, klinkt de muziek anders dan in de schaduw, of onder de bomen. En wat gebeurt er als er een wolk voor de zon komt? Of als je de muziekdoos omdraait?
Gijs Gieskes is een industrieel ontwerper en is gespecialiseerd in het ontwerpen en bouwen van elektronische muziekinstrumenten. Rekenmachines, spelcomputers en ander electronisch speelgoed en huishoudelijke apparaten vormen vaak de basis voor zijn instrumenten.
Het werk Grrr van Tim Wunderink doet denken aan een jachttrofee. Maar het dier dat Tim heeft buitgemaakt is geen wild everzwijn of hert, maar iets veel gevaarlijkers: een opblaaskrokodil! Tim is misschien wel de enige kunstenaar ter wereld die doeken kan beschilderen met opblaasbare boten en dieren. Door stukjes van het rubber over een doek te spannen, maakt hij werken die je doen denken aan abstracte schilderijen. Naast de ‘schilderijen’ maakt hij ook installaties waarin hij gevonden voorwerpen met elkaar combineert tot iets nieuws. Voor Tweetakt maakt hij een nieuw werk, geïnspireerd door de kleding van Samurai’s en Geisha’s. Twee dingen die Tim eindeloos fascinerend vindt, komen in dat onderwerp namelijk samen: de Japanse cultuur en bijzondere materialen.
Tim Wunderink kijkt als een schilder naar materialen die wij eerder zouden verwachten op een camping of bouwterrein. Ieder werk lijkt vanuit een toevallige, en soms komische, observatie te zijn ontstaan. Het idee, de vorm en de positie van Tims objecten zijn echter steeds opnieuw zorgvuldig bedacht en uitgevoerd.
The Enchanting Pool is een zwembad, maar je kunt je zwemkleding gewoon thuis laten. Het is namelijk geen zwembad voor mensen, maar voor lasers! Op het water drijft een lasermachine. Vier ventilatoren sturen hem steeds een andere richting op. De ruimte ziet er steeds anders uit, omdat de machine hem steeds op een nieuwe manier met groene lijnen en hoeken opvult. Zo speelt een wetenschappelijk apparaat dat gebruikt wordt om ruimtes op te meten opeens zelf de baas over hoe een ruimte eruitziet.
Konstantina Mavridou stelt zichzelf vragen als: wat gebeurt er als je een automatische stofzuiger opsluit in een hoelahoep? En: kun je virtueel gras planten in de echte wereld? In haar kunstwerken brengt ze de gewone, alledaagse wereld en technologie op een onverwachte manier met elkaar in contact.
Heb jij soms het gevoel dat je meer via het scherm van je telefoon leeft dan je zou willen? Of dat je telefoonscherm iets te veel macht over je heeft? In het werk Where do we come from? What are we? Where are we going? zien we een man voor wie het allemaal nog veel meer uit de hand is gelopen. Hij zit gevangen in een eindeloos draaiend scherm, waarin hij zichzelf staande te probeert te houden. Soms wankelt hij even, soms heeft hij zijn handen nodig als ondersteuning. Het is verleidelijk om naar het werk te blijven kijken. Stiekem hoop je misschien een beetje dat de man omvalt.
Nika Oblak & Primoz Novak zijn een kunstenaarsduo uit Slovenië. Met hun humoristische films, sculpturen en installaties onderzoeken zij onze alledaagse, kapitalistische werkelijkheid en onze mediacultuur. Het duo ontving de Rihard Jakopic honorable mention, de belangrijkste prijs voor beeldende kunst in Slovenië.
Ieder jaar vragen wij een theatermaker om voor Tweetakt een beeldend werk te maken. Dit jaar vroegen we het aan de Vlaamse theatermaker Jef Van gestel. Voor zijn werk op Tweetakt gaat Jef aan de slag met glitter. Kilo’s en kilo’s glitter. Zoveel glitter dat het een enorme berg wordt op Fort Ruigenhoek. En met één druk op de knop kun jij die hele berg in beweging brengen en zo het landschap van Fort Ruigenhoek voorgoed veranderen…
Jef Van gestel studeerde in 2004 af als theatermaker aan de Toneelacademie Maastricht. Hij maakte en speelde voorstellingen bij o.a fABULEUS, Het Veem Theater en het RO Theater. Jef is onderdeel van het eigenzinnige en speelse gezelschap Tuning People. Hij stond eerder op Tweetakt met voorstellingen als O O O, Kadrage en Rita.
Quentley Barbara is opgegroeid op Curaçao en verbaast zich over het gemak waarmee spullen en materiaal in Nederland worden afgedankt en weggegooid. Daarom besloot hij zijn grote buitensculpturen te maken van oud, afgedankt karton. Het materiaal krijgt op die manier een tweede leven. Dat de werken van Quentley langzaam worden aangetast door wind en regen, is onderdeel van hun levenscyclus. Dit jaar zal Quentley speciaal voor Tweetakt een nieuw werk maken.
Quentley Barbara maakt monumentale sculpturen van oude kranten en kartonnen dozen. Voor zijn afstudeerwerk Foreigners, dat bestond uit kartonnen portretten maakte van zijn familieleden, won hij de Jan Roëde Prijs.
We heten dit jaar drie bijzondere gasten welkom op ons festivalterrein: drie kleine zeehonden. Ze zijn wat verlegen, dus een groot deel van de tijd verblijven ze onder water. Maar soms kunnen ze hun nieuwsgierigheid niet onderdrukken en komen ze even boven water om rond te kijken. Goed opletten dus, dan vang je misschien wel een glimp van ze op.
Herman Lamers maakt beelden en installaties voor bijzondere locaties en de publieke ruimte. Een beeld dat in de openbare ruimte staat heeft geen concrete functie – niet op dezelfde manier als een gebouw of stoplicht in ieder geval. De vraag wat dan eigenlijk de betekenis of rol is van zo’n beeld, staat telkens opnieuw centraal in Hermans werk.
Gewone dingen, zoals bankjes en stoeptegels, zijn in het werk van Rudie van den Berg nooit écht gewoon. Sterker nog, vaak zijn ze zelfs erg vreemd. Want heb je weleens een tuinbankje gezien waar je met geen mogelijkheid op kunt zitten? Of stoeltegels die niet op de grond liggen, maar rechtop staan en je aan lijken te staren? Een ding kunnen we je beloven: nadat je deze kunstwerken hebt gezien, sta je een stuk minder onverschillig tegenover dingen die je eerder doodnormaal vond.
Rudie van den Berg zet in haar werk voorwerpen centraal die een duidelijke functie hebben. Ze vervormt die voorwerpen, waardoor hun functie verandert of helemaal wegvalt. Zo wil Rudie de kijker uitdagen om op een nieuwe manier naar het object te kijken.
Nicolas Chuard maakt speelse en grappige installaties waar je vaak een hoop plezier aan kunt beleven. Achter al die vrolijkheid zit vaak een serieuze boodschap. De reusachtige wipwappen die hij bouwde in de vorm van verschillende soorten pillen, waaronder paracetamol, XTC en viagra, fungeerden niet alleen als speeltoestellen, maar ook als kritiek op de famaceutische industrie en massaconsumptie. Voor Tweetakt zal Nicolas Chuard een nieuw werk maken.
Nicolas Chuard is een veelzijdige kunstenaar. Hij begon als striptekenaar en illustrator in Zwitserland, waar hij geboren is, studeerde design aan de Gerrit Rietveld Academie en volgde daarna een master filosofie en narratologie in Brussel, waar hij nog steeds woont. Tussendoor bekwaamde hij zich ook nog in het zetten van tattoo’s en het maken van grote sculpturen.
VAKKI’s werk is een reactie op het drukke leven in een wereldstad. De vele indrukken en prikkels die je gedurende een dag krijgt, van voorbijgangers, geluiden en objecten die je passeert, zie je in het werk van VAKKI terug als simpele, geografische vormen die continu langs elkaar heen bewegen. Het werk van VAKKI wordt vaak als ‘vrolijk’ omschreven, vanwege de felle kleuren. Ironisch genoeg worstelt de kunstenares zelf juist met somberheid en pessimisme. Voor haar drukken de felle kleuren niet per se vrolijkheid uit, maar de intensiteit van haar gevoelsleven.
De Zuid-Koreaanse kunstenares VAKKI exposeerde in verschillende internationale musea, waaronder het Seoul Museum of Art en het Paik Nam-joon Art Center. Je herkent haar werk aan de aaneenschakeling van simpele geografische vormen in felle kleuren.
In een interview met de Volkskrant zei Johannes Langkamp dat hij geen hoge eisen stelt aan zijn atelier en genoegen neemt met ‘een rotplek’. Misschien verklaart dat waarom hij steeds weer grote, bewegende installaties maakt die je op een nieuwe manier naar een ruimte laten kijken en die het mooiste van die ruimte naar voren halen. In Traveling Section bewegen een aantal gekleurde doeken binnen een stalen structuur. Hierdoor zie je steeds andere details van de ruimte, binnen steeds nieuwe gekleurde kaders.
Johannes Langkamp is een nieuwe-media-kunstenaar gevestigd in Rotterdam die zichzelf ook wel omschrijft als een ‘kinetisch beeldhouwer’. Hij komt oorspronkelijk uit Duitsland en belandde via zijn opleiding beeldende kunst aan de Academie voor Kunst en Industrie ArtEZ in Enschede in Nederland.
Van 25 juni tot en met 10 juli zie je deze kunstwerken op Fort Ruigenhoek (geopend do en vrij van 15.30 – 23.00 en op za en zo van 11.00-23.00), in bunkers of onder de bomen. De toegang is gratis. Naast kunstinstallaties vind je op Fort Ruigenhoek ook concerten, voorstellingen en een terras.
Met jouw bijdrage houden we Tweetakt toegankelijk voor iedereen.
