In de volledig fictief autobiografische voorstelling Spelersgoud onderzoekt Monica de verheerlijking van lijden. Waarom heb je als kunstenaar een verantwoordelijkheid je lijden om te zetten in iets moois? En waar zit dan als speler de grens tussen het oprechte en het groteske? Een solo van echte emoties, die tegelijkertijd uitgebuit worden.

Over een vrouw die niet wegloopt voor het lijden, door het zelf op haar schouders te nemen. Die de weg van de eenzame keuze durft te gaan. Die laat zien wat liefde is, door het leed aan den lijve te ondervinden. Het ultieme verhaal over lijden, eenzaamheid en angst. Maar ook van redding, vergeving en hoop.

Informatie over de Maker:
Monica Hofman verruilde in 2019 haar thuisstad Groningen voor de Toneelschool in Utrecht, waar ze bijna van afstudeert. Zowel haar werk als haar spelen is heel geëngageerd. Hierdoor weet ze van een persoonlijk verhaal iets universeels te maken. In haar vrije tijd is ze te vinden op de judomat of op de kop aan een paal. In de toekomst hoopt ze de eerste vrouwelijke James Bond te worden.