Rapper Babs maakt maatschappijkritische muziek: 'Ik heb het over dingen die me echt dwars zitten. Dat is moeilijk, maar ook wat mijn nummers sterk maakt.'
In onze zwart-witte interviewreeks ‘Geen grijs gebied’ stellen we vragen vol overtreffende trappen. Vanaf de rug van een zebra vertellen muzikanten wat zij het best, slechtst, spannendst, stoerst en onvergetelijkst vinden.
Dit keer klom Babs voor ons op een zebra (op de foto samen met haar tweelingbroer/bandlid Cas Schutte). Deze queer rapper schrijft vrolijke liedjes waarin ze serieuze, maatschappelijke problemen aankaart. Meestal gaan haar raps over thema’s als genderdiversiteit en stereotypering. Zo is het nummer Die/Hun een pleidooi voor het accepteren van de voornaamwoorden van mensen om je heen en gaat het nummer Ruimtevrees over hokjesdenken. Wij spraken Babs na afloop van haar energieke show in ons festivalhart op Fort Ruigenhoek over positiviteit, stereotypering en haar supertoffe badlakenpak.
Hoi Babs, eindelijk weer een festivalzomer! Dat heb jij nog niet als artiest kunnen meemaken. Waar heb je nu het meest zin in?
Babs: Ik kijk enorm uit naar mijn optreden op Amsterdam Pride. Ik ga daar al heen sinds ik vijftien ben, het is het allermooiste feestje dat er is. Het is voor mij zo belangrijk en ik vind het bijzonder dat ik het nu opeens vanaf het podium kan beleven. Het is een droom die uitkomt. De sfeer is zo goed als ik speel voor een publiek dat mijn boodschap zo sterk meevoelt. Tegelijk vind ik het ook leuk om te spelen voor een publiek dat niet in dezelfde scene zit, omdat ik hen dan aan het denken kan zetten met mijn muziek.
Wat is de belangrijkste boodschap die je mensen buiten jouw scene wil meegeven als ze je zien optreden?
Ik wil dat zij zich realiseren hoe belangrijk het is om jezelf te kunnen zijn en dat het niet vanzelfsprekend is dat dat kan. Als je zelf aan de norm voldoet, accepteer dan dat anderen dat niet doen en geef ook hen de kans om zichzelf te kunnen zijn.
In je liedje Blind blijven rap je over mensen die hun ogen sluiten voor maatschappelijke problemen. Heb je jezelf daar weleens op betrapt? Wanneer was jij het meest blind?
Vroeger wilde ik niets met politiek te maken hebben, ik vond het ingewikkeld of saai. Toen ik ouder werd realiseerde ik me dat als je wil dat dingen veranderen, je je moet verdiepen in politiek. Dat ik moest gaan stemmen. Dat was wel confronterend. ik realiseerde me opeens dat ik geen idee had wat er in de wereld gebeurde.
Je komt hoopvol over, in dit interview, maar ook op het podium. Je bent kritisch, maar hebt ook het vertrouwen dat dingen kunnen veranderen. Wat zou je het liefst zeggen tegen iemand die moedeloos wordt in het licht van maatschappelijke problemen?
Je maakt het voor jezelf het makkelijkst als je positief blijft. Het lijkt me moeilijk om gelukkig te zijn als ik geen vertrouwen zou hebben dat dingen beter kunnen worden. Positiviteit werkt aanstekelijk. Als we dat allemaal een positieve insteek hebben, en op die manier het gesprek voeren, heeft dat een grotere impact dan als we dat op een harde en negatieve manier doen. Juist vrolijkheid komt het hardst binnen.
Je liedjes klinken inderdaad ontzettend vrolijk, terwijl ze dus vaak serieuze onderwerpen aankaarten. Ik kan me voorstellen dat het soms lastig kan zijn om de juiste toon te vinden. Voor welk onderwerp waar je nog over zou willen schrijven vind je dat het lastigst?
Ik heb daar geen antwoord op. Elke week is er wel weer een nieuwe wereldramp waar ik over kan schrijven, maar ik wil niet alles wat in het nieuws komt in mijn liedjes stoppen. Als iets mij veel bezighoudt, uit zich dat vanzelf in een liedje. Ik weet zelf niet waar ik over wil gaan schrijven tot ik het doe. Ik realiseer me meestal niet eens dat iets mij dwars zit, tot ik ervoor ga zitten en het eruit rolt.
Ik leer mezelf kennen door muziek te schrijven. Zo was het ook bij het liedje Die/Hun, dat gaat over genderdiversiteit en voornaamwoorden. Door het schrijven van dat liedje ging ik eigenlijk pas over mijn eigen voornaamwoorden nadenken.
Al jouw liedjes zijn persoonlijk, maar welke zie jij als jouw meest persoonlijke?
Ruimtevrees. Als ik optreedt, is er één zin die ik steeds weer spannend vind om te rappen: ‘LHBT maar ik bid’. Veel mensen denken dat de combinatie queer en gelovig niet kan, dus ik blijf het lastig vinden om mijn christelijke achtergrond te benoemen. Ook de regels: ‘Waar kom je vandaan?/Ik voel dat je een aanname maakt op basis van mijn huidskleur,’ zijn erg persoonlijk. Ik krijg vaak te maken met stereotypering. Iemand zei een keer tegen mij: ‘Wauw, je Nederlands is wel heel goed.’ Terwijl ik hier ben geboren. Ik heb het over meerdere dingen die me echt dwars zitten. Dat is moeilijk, maar ook wat het nummer sterk maakt.
Je hebt weleens gezegd dat je je vroeger niet thuis voelde in de verwachtingen die mensen van jou hadden als meisje, omdat je niet zoveel bezig was met kleding en make-up. Het lijkt alsof daar iets in veranderd is, kleding lijkt nu wel belangrijk voor je. Klopt dat? En zo ja: Welke outfit laat het best zien wie jij bent en waarom?
Ja, ik ben nu bizar veel bezig met kleding. Ik draag het liefst superopvallende, kleurrijke kleding, voor mij is het een manier van expressie. Ik voel me het meest comfortabel, als ik ‘fuck yes’ kan denken over mijn outfit. Vroeger had ik er moeite mee, omdat ik shirts en schoenen van mijn broer aan wilde doen, maar dacht dat dat niet kon. Maar nu heb ik helemaal mezelf gevonden, ik ben zelfverzekerd en gelukkig en vind het heerlijk. De laatste foto op mijn Instagram is van mijn favoriete outfit, een custom made badlakenpak. Het is fantastisch, alleen voor mij gemaakt, uniek, stoer en met kleurrijke prints. Het is 100% Babs.
En om dan, net als in jouw liedjes, positief af te sluiten: wat is de leukste reactie die je op je muziek hebt gekregen?
Laatst kwam iemand naar mij toe die getrouwd was en een gezin had. Ze zei: ‘Jij hebt mij de moed en kracht gegeven om het af te kappen en mijn seksualiteit te omarmen, hoewel dat enorm moeilijk is.’ Ik maak muziek om mijn verhaal te vertellen en anderen te raken en inspireren, maar als je iets maakt, weet je nooit hoe het aan gaat komen. Als ik in mijn slaapkamer aan het schrijven ben, weet ik niet voor wie ik het doe, of wat het met diegene doet. Daarom was dat moment zo bijzonder voor mij, want dan komt dat opeens bij me binnen.
Tot en met 10 juli kun je in onze festivalharten op de Neude en Fort Ruigenhoek heel veel gratis concerten zien. Het volledige muziekprogramma vind je hier.
Met jouw bijdrage houden we Tweetakt toegankelijk voor iedereen.