Doodgewone dingen en vliegende tapijten

(onderaan de pagina vind je foto’s van de genoemde kunstwerken)

The wind blows where it wants to – Bram De Jonghe 
Kijken naar een kaarsje kan spannender zijn dan de gemiddelde thriller. Het bewijs: Bram De Jonghes kunstwerk The wind blows where it wants to. Deze installatie gaat over vlammetjes die nét niet uitgaan. De Jonghe vindt de levensvatbaarheid van vuur fascinerend. In zijn werk zoekt hij daarom steeds de grens van die levensvatbaarheid op. Hij bouwt installaties waarin er lucht tegen een vlam wordt geblazen, of waarin een brandende kaars heen en weer wordt bewogen. De vlam flakkert en dooft bijna, maar blijft toch branden. Films als Midsommar, Get Out en The Lighthouse zijn er niets bij.

Vliegend tapijt – Semâ Bekirovic 
De vader van kunstenaar Semâ Bekirovic noemde zichzelf een uitvinder. Als klein meisje vond Sema vond zijn schetsen fantastisch, vooral die van vliegende tapijten. Haar vader voerde zijn ideeën echter nooit uit, hij maakte alleen tekeningen. Toen Bekirovic kunstenaar werd, besloot ze dat het vliegende tapijt wél realiteit moest worden. Voor Tweetakt maakte ze een tapijt dat onder water in de gracht drijft. Wanneer de wolken in het water weerspiegelen, lijkt het net alsof het tapijt in de lucht zweeft.

Het Koninklijk Museum voor Interessante Kunst – Jetse Batelaan 
Toen theatermaker Jetse Batelaan acht was, bezocht hij met zijn ouders een tentoonstelling op fort Asperen. Terwijl hij rondkeek, legde hij een knoop in een stuk touw dat hij buiten had gevonden. Even later zag hij hoe een andere bezoeker dat ‘kunstwerk’ grondig ging analyseren.  
 
In 2017 waagde Batelaan zich speciaal voor Tweetakt voor het eerst aan het maken van beeldende kunst. Hij besloot maar meteen te beginnen met een heel museum: Het Koninklijk Museum voor Interessante Kunst. In zijn museum probeert hij de vraag te beantwoorden die hem sinds die dag op zijn achtste achtervolgt. Kunnen hele gewone dingen kunst zijn? Batelaan nam de som op de proef door onder andere een steentje, een picknicktafel en een pakje Wicky op te nemen in zijn museum.

Stalactiet – Ugo Dehaes
Ugo Dehaes is een choreograaf die niet alleen mensen, maar ook voorwerpen wil laten dansen. Voor Tweetakt maakte hij een reusachtige stalactiet. Stalactieten bewegen niet, maar zijn wel gevormd door beweging. Water sijpelt langs rotswanden, neemt kleine stukjes materiaal mee en die stollen weer en vormen een pegel. Dehaes brengt een ode aan die lange geschiedenis van beweging. Hij maakte niet zomaar een stalactiet voor Tweetakt, maar een stalactiet die kan dansen.

Spoorlijn + Maquette 3.0 – Rudy Simon
In 2011 begon Rudy Simon aan een set van een animatiefilm. Hij bouwde eerst een straatje, toen een berg en een spoorlijn. Het bouwen bleek verslavend. Zeven jaar later was hij nog steeds aan schuren, plakken en timmeren. In 2018 was de set op Tweetakt te zien en maakte Rudy er voor ons eindelijk alsnog een film van.

Als je meer wilt weten over de kunstwerken, kijk dan op onze YouTube-pagina. Hier vind je interviews met de vijf kunstenaars. Benieuwd wat voor kunst er op op Tweetakt 2021 te zien zal zijn? De eerste zeven kunstenaars zijn al aangekondigd.