Vanaf zaterdag 15 juni t/m zondag 30 juni kun je tijdens Festival Tweetakt op Fort Ruigenhoek verschillende kunstinstallaties komen bewonderen van gevestigde kunstenaars en jong talent. Beeldende kunst maakt ieder jaar deel uit van het programma van Festival Tweetakt. Je ziet kunst in allerlei verschillende vormen: bijvoorbeeld korte video’s, interactieve installaties, geluidskunstwerken en tekeningen. De kunstroute neemt je mee door de historische bunkers en in de buitenlucht, tussen de bomen. Bijzonder is dat een aantal kunstenaars hun werk ieder jaar speciaal aanpassen voor deze bijzonder historische locatie vlakbij de Utrechtse wijk Overvecht. De kunstroute op Fort Ruigenhoek tijdens Festival Tweetakt is voor alle leeftijden.

Chris Kenny – Menologion a calendar of twig saints
Chris werkt met eenvoudige, gevonden materialen: fragmenten uit boeken of kaarten, weggegooide foto’s of boeken, en of fijne twijgentakjes. Hij transformeert deze fragiele, relevante werelden die verwondering, humor of pathos uitlokken. Chris houdt zich bezig met de menselijke toestand; onze kwetsbaarheid, onze zintuiglijkheid, onze trots en onze mythologieën.

Elias Cafmeyer – A few fossils fuelling on fossil fuel en waving street signs
Elias creëert locatie-specifieke installaties, vaak in de publieke ruimte, of geïnspireerd op het gebruik van de publieke ruimte in een stedelijke context. Hij ziet het stedelijke landschap als een metafoor voor sociale constructie en focust in zijn werk op stadsontwikkeling en de manier waarop mobiliteit binnen een stad gestructureerd wordt. Zijn installaties tonen contrasten en creëren zo een gevoel van vervreemding. Zijn locatie-specifieke installaties resulteren vaak in tragikomische illusies die het gebruik van de publieke ruimte en de impact hiervan op de sociale constructie van het stedelijke landschap bevragen.

Hiroko Matsushita – Stiny
Hiroko is een Japanse kunstenares. Als kunstenaar werkt ze actief in de wereld van beeldende kunst, design en illustratie. Ze is voornamelijk gefascineerd door visuele effecten die naadloos lijken over te gaan van twee dimensionaal naar drie dimensionaal. Ze gebruikt vaak papier als haar artistieke medium. Haar interesse in papier komt van het feit dat papier enkel door te vouwen verandert van een tweedimensionaal naar een driedimensionaal medium. Ze onderzocht dit aanpassingsvermogen en deze interactie en ze dook ook in het onderlinge spel van schaduw en diffuus licht. Hiroko zoekt in haar kunstwerken naar de grenzen tussen vlak en dimensionaal en de essentie van die transformatie en interactie te vangen in haar distinctieve visuele werk.

Lee McDonald – Jetski, TEST Choice 1,TEST choice 2
Lee gebruikt in zijn kunst allerlei materialen die hij vindt op straat, of die anderen hebben afgedankt. Deze manier van werken helpt hem om de materialen en de mogelijkheden van die materialen te begrijpen en te zien hoe ze kunnen worden gebruikt in kunst. Zijn werk varieert van miniatuur mixers tot aan levensgrote formule 1 auto’s en helikopters van karton, spanbanden en tape. Hij gebruikt het medium video om te tonen wat hij maakt en hoe het maakproces eruitziet. Video is vaak een belangrijk gedeelte van zijn werk.

Leon de Bruijne – Gargouille en Domus inferno
Leon maakt kinetische installaties en performances. Hij zet dagelijkse objecten in beweging, waarmee hij vreemde en absurde situaties creëert. Zijn werk geeft de toeschouwer een speelse ontmoeting met objecten uit het dagelijks leven. De installaties zijn op het eerste oog makkelijk te begrijpen, maar ze hebben altijd een tweede laag die vraagt om verder onderzoek. Zijn machines variëren van zeer explosief en destructief tot repetitief; installaties die geduldig tot in de eeuwigheid door lijken te gaan. Hierdoor is ‘tijd’ automatisch een belangrijk thema in zijn werk geworden, naast erosie, slapstick en absurdisme.

Simon Wald-Lasowski – We are sad enough to laugh again
Simon verzamelt, bestudeert en bespot iconische beelden, objecten en symbolen die overheersend zijn in ons dagelijks leven in de huidige maatschappij. Gelijktijdig getuigt zijn veelvormige praktijk van een oprechte liefde voor kitscherige gadgets en obscene curiosa, die hij op een obsessieve manier verzamelt. Als flaneur in hart en nieren, haalt hij de materialen waarmee hij werkt overal vandaan; hij vindt ze per toeval. Je zou kunnen zeggen dat zijn werken functioneren als een archief van het antropoceen; het tijdperk waarin we leven en waarin de mens de natuur grotendeels domineert, met alle gevolgen van dien. Simon gebruikt de objecten als acteurs binnen zijn installaties. Dit resulteert in kunstwerken die kleurrijk en herkenbaar zijn, maar tegelijkertijd ongemakkelijk omdat ze raken aan onderdelen van het leven die taboe zijn, zoals alcoholisme en overconsumptie.

Pilvi Takala – Het comite
Pilvi’s videowerken zijn gebaseerd op per formatieve interventies waarin ze onderzoek doet naar sociale structuren binnen specifieke gemeenschappen en waarin ze de normatieve regels van ons gedrag in verschillende contexten bevraagt. Haar werk toont dat het vaak mogelijk is om de impliciete regels van een sociale situatie te leren kennen door de situatie te ontwrichten.

Jurjen Galema – Het huis van Luiheid
‘Het Huis van Luiheid’ is een meeslepende verkenning van de zonde van luiheid. Deze tentoonstelling nodigt je uit in een wereld van luiheid en dromen, vrij van oordeel. In het centrum staat een kolossale roze olifant, een surreëel droomwezen volledig opgebouwd uit textiel, dat zowel onze realiteit als de wereld van dromen bewoont. De olifant is omringd door luierende luiaards, symbolisch voor de kunst van ledigheid en ontspanning. ‘Het Huis van Luiheid’ daagt conventionele percepties van luiheid uit en moedigt je aan om de verborgen deugden ervan te ontdekken. Terwijl je door dit dromerige textiellandschap dwaalt, omarm je de schoonheid van het rustig aan doen, vind je troost in sluimer, en verken je de rustige aspecten van een ontspannen bestaan. Het daagt je uit om de zonde te heroverwegen, de genade erin te ontdekken en een dieper begrip van het complexe weefsel van menselijke ervaring te bevorderen.’’ 

Pelle Schilling – Interferentie experiment 1
Deze installatie speelt met de interferentiepatronen die ontstaan tussen snel flitsend licht en de beweging van een ronde schijf met daarop heel veel stippen. De interferentie is hier een storing tussen het flitsende licht en de snelheid van de stippen. Door de snelheid van de schijf te moduleren veranderen de patronen van de stippen die je ziet voortdurend.

Kasper de Vos – Belgium Sunset
Belgium Sunset is een video installatie waarop een borrelde frietpan te zien is, die doet denken aan een brandende zon. Tegen het einde van de opname drijven alle frieten aan het oppervlak en herbegint de video. Frieten staan symbool voor de Belgische culturele trots. Het is een ongezonde fastfood die cultureel en nationaal is ingeburgerd. Maar ook internationaal een vaste waarde kent. Het gelukzalig effect dat we ervaren in onze hersenen wanneer we vettige voeding binnen krijgen is een erfenis van de tijd dat wij als menselijke soort nog geen voeding hadden gecultiveerd en overleefden op dierlijke en plantaardige vetten. Dit werk toont humoristische en poëtische reflectie op de eeuwenoude uitbeelding waar verleidingding en zelfdestructie samenvallen.