Geen grijs gebied: Sam van Hoogstraten

In onze zwart-witte interviewreeks ‘Geen grijs gebied’ is er geen ruimte voor nuance. Vanaf de rug van een zebra vertellen muzikanten wat zij het best, slechtst, spannendst, stoerst en onvergetelijkst vinden.

In deze eerste aflevering ondervragen we gitarist Sam van Hoogstraten. Sam speelde voor Clean Pete en San Dollar en maakt West Coast-surfliedjes onder de naam A.M. Sam. Dit jaar begon hij met het schrijven van indiemuziek voor kinderen en ouders onder de naam Cowboy op de fiets. De EP met de eerste vijf liedjes is uit, en de bijbehorende theatershow ging afgelopen weekend in première op Tweetakt. Wij spraken Sam na afloop van een van de voorstellingen.

Hoi Sam, je sloot de voorstelling net af met een lied over het assortiment van de bakker. Wat vind jij zelf het lekkerste wat je bij de bakker kunt kopen?
‘De domtoren, dat is een gebakje dat ik donderdag van Tweetakt kreeg na de première van de voorstelling. Het is een beetje een weke boel, maar de crunchy buitenkant van chocola zorgt ervoor dat het als geheel toch een succes is.’

Welk liedje op jouw EP is als geheel het grootste succes?
‘Dat is Spoken. De instrumenten klinken zweverig, mysterieus en doorzichtig. De muziek past echt bij het onderwerp van de lyrics. Het komt zelden voor dat ik zelf hoor dat de muziek aansluit op de inhoud van de tekst. Meestal vind ik zelf dat het beter kan. Maar in deze muziek hoor ik de spoken.’

Wat wilde je het liefst bereiken met deze liedjes?
‘Stel je bent vijf, je gaat naar Frankrijk en je mag kiezen naar welke cd er wordt geluisterd in de auto. Als je dan mijn cd kiest, wil ik dat je ouders het zeker zes uur volhouden. Ik wil niet dat mijn muziek kinderachtig wordt gevonden. Ik vind veel kinderliedjes wel kinderachtig, omdat ze vaak zo ondubbelzinnig zijn. In een liedje over de liefde is verliefd zijn is de gewoonste zaak van de wereld en is alles leuk en zoetsappig. Terwijl het ook moeilijk kan zijn en spannend, of zelfs een probleem. Ik wil dat er in mijn liedjes ruimte is voor meer dan één emotie.’

‘Ik vind het belangrijk dat er een gedachte achter mijn liedjes zit. Ze gaan over de verschillende soorten avonturen die je kan beleven: spannende avonturen, heldhaftige avonturen, ongemakkelijke avonturen, alledaagse avonturen. Ik wil kinderen aanmoedigen om alles als avontuur te zien, want dan worden dingen een stuk leuker.’

Wat is het spannendste avontuur dat je onlangs hebt beleefd?
‘Theater maken. Ik had dat nog nooit gedaan. Tijdens een concert is het de truc om steeds helemaal in het liedje te kruipen. Dan kun je daarna even bijkomen en awkward dankjewel zeggen. Met theater is alles één lang liedje. Alles wat je doet en zegt is belangrijk. Net was ik een moment afgeleid, toen vergat ik een stukje tekst en toen was ik fucked. Maar ik dacht: zolang ik dit als avontuur blijf zien, kom ik er wel doorheen. Uiteindelijk kwam het ook goed hoor, ik heb de draad weer opgepakt.’

Wat zijn de leukste reacties tot nu toe?
‘Iemand zei: ‘Dit is geniaal’ en zij was achterin de zestig. Dat was precies wat ik hoopte, dat volwassenen het ook leuk zouden vinden. Kinderen ventileren hun enthousiasme vooral tijdens de show, door actief mee te doen. Sommige schreeuwen hun antwoorden door de zaal, andere steken heel netjes hun hand op.’

Waar wil je het liefst nog een liedje over schrijven?
‘Ik wil er nog een schrijven over spoken, maar dan vanuit het oogpunt van een spook. In het liedje dat ik nu heb geschreven komen ze er niet goed vanaf. Ik maak ze een beetje zwart. Achteraf vind ik dat oneerlijk, want ik ben ervan overtuigd dat er altijd twee kanten aan een verhaal zitten. Spoken zien er misschien anders uit, maar ze vinden het ook leuk om te fietsen en in een warm huis te wonen, net als wij. Ze moeten ook leven. Of nou ja, het blijven spoken en die zijn dood, dus ze hoeven niet te leven. Maar ze willen wel leuke dingen doen.’

Een van je liedjes is een ode aan de lente. Wat vind je zelf het leukste aan dat seizoen?
‘Ik heb hooikoorts, dus eigenlijk ben ik helemaal geen fan van de lente. De bloemetjes vind ik wel leuk om te zien. Maar dat moet dan dus wel met een wasknijper op mijn neus.’

Het griezeligste dat je alter ego meemaakt, is zijn ontmoeting met duizenden spoken. Wat is het griezeligste dat je zelf hebt meegemaakt?
‘Ik ben als de dood voor spinnen. En hier op Tweetakt zitten overal spinnen, de tent waarin ik optreed zit er helemaal vol mee. Elke dag word ik hier opnieuw geconfronteerd met mijn grootste angst. Spinnen zijn het enige dat ik niet als avontuur kan zien.’

Je vindt de liedjes van Cowboy op de fiets op Spotify. Ook komend weekend staat er weer muziektheater voor ouders en kinderen op ons programma. Zoals de voorstelling This is your captain speaking, waarin twee monteurs vanuit een met synthesizers volgebouwde machinekamer op zoek gaan naar de verdwenen bemanning van een ruimteschip.