Don’t be a stranger – column van Ayla Çekin Satijn

Actrice en theatermaakster Ayla Çekin Satijn sloot haar Pridemaand af met een bezoek aan de voorstelling De Meisje en schreef er voor Tweetakt deze column over.

Mijn Pridemaand sloot ik af met een date-night met mezelf. In Utrecht zit het restaurant Ana’s Lams Dis, een Turks restaurant waar ze de perfecte bulgur maken die de heimwee naar thuis verzacht.

Ik had gereserveerd op de naam “Ayla”. De lieve vrouw gaf mij een tafeltje en zei: “Ayla, zo wou ik mijn dochter altijd noemen, maar ik kreeg twee zonen”. Ik lachte, vanwege het besef dat ik trots was op mijn naam en vanwege haar gevoel voor timing .

De reden van mijn bezoek aan Utrecht was namelijk dat ik naar De meisje ging, een voorstelling van Jaouad Alloul die onderdeel uitmaakt van Festival Tweetakt. Een voorstelling over Jaouads leven, waarin hij een zoon was – maar ook als meisje door het leven paradeerde. En ook over de de islam, homoseksualiteit en over de rust en kracht om te zijn. Net zoals hij zelf zijn lievelingsdier omschreef; “Een paard met zijn vier poten stevig op de grond, met een gespierde hals – fier – met zijn lange manen in de wind”.

Gewoon zijn. Jezelf niet moeten uitleggen of in verschillende deeltjes splitsen in de hoop dat iedereen een deel kan negeren en een deel kan liefhebben. Niet discussiëren, maar gewoon kunnen staan, naar jezelf kunnen laten kijken en jezelf zijn.

Zelf ben ik net als Jaouad ook eerst op zoek geweest naar mijn identiteit als queer vrouw. Daardoor heb ik nu pas ruimte gekregen om te kijken naar mijn afkomst. En weet ik nu dat deze wél naast elkaar kunnen bestaan. Jaouad laat dat zien, door trots te dansen op hakken en in een jurk gemaakt van gebedskleden, een versmelting van hoekige vogue en sierlijke handgebaren.

Zijn verhaal eindigt met heling en verzoening. Sommige mensen vinden het moeilijk om de regels van het geloof los te koppelen van gender en geaardheid. Maar zolang jij jezelf kan zijn, zien de mensen de liefde van binnenin. Zijn zus, die Jaouad al jaren niet echt meer had gesproken, kwam op bezoek met haar jongste zoon, die blijkbaar vernoemd is naar Jaouad. Ondanks het verbroken contact koos ze voor zijn naam. Voor mij is een naam sterk verbonden aan je identiteit. Wat we van onze naam vinden, kan daardoor iets vertellen over wat we van onszelf vinden. En kan dus ook vertellen wat je zus van jou vindt.

Op het einde sprak Jaouad nog kort en bedankte ik hem voor de reminder dat je zelf op zoek moet gaan naar alles wat identiteit voor jou kan zijn; welke rituelen en feesten je koestert en welke je laat liggen, dat je dat allemaal mag omarmen en dat je gewoon mag zijn. Zoals ik vaak zeg; “Dat we zelf onze thuis moeten creëren zodat we geen heimwee meer hebben naar iets wat niet bestaat”.

We namen afscheid en hij riep mij nog na “Don’t be a stranger”. Ik liep naar de trein en realiseerde mij dat ik helemaal geen plek of thuis hoef te creëren om mij veilig te voelen of om volledig mijn leven te vieren. Ik moet gewoon Ayla zijn. Mijn lichaam is mijn thuis. Dus bedankt aan Jaouad, die nooit meer een vreemde voor mij zal zijn, om Pride 2022 voor mij af te sluiten met een reis terug naar mijn basis, mijn zijn.

Op 14 september is De Meisje weer in Utrecht te zien in de Stadsschouwburg. Dit weekend speelt The World is As You Are op Festival Tweetakt, een queer theatraal popconcert over het combineren van verschillende identiteiten. Ayla Satijn is ook regelmatig zelf in het theater te zien met haar theatergezelschap Club Lam.