Apenjaren speelt zich af op de dunne overgangslijn tussen kind en tiener. Tussen Bambi en Carrie. Tussen vrolijke flikflaks en de grond waar je doorheen zakt. Tussen toen en nu. Tussen nu en straks. Tussen knokige knoken en schaamliprode hoofden. Tussen verdwijnen en uit je voegen barsten. Tussen ongemak en schaamte. Tussen achterlaten en terugverlangen. Tussen Mentos en cola. Tussen groeien en vervormen. Tussen aanpassen en compenseren in. In dit schemergebied ontmoeten twee personen elkaar. Ze dwalen, dansen, pesten, wiebelen en komen heel dichtbij om iets in je oor te fluisteren.

In deze komming of eetsj vragen Max Laros en Rosita Segers zich af hoe schaamte ons verandert en vormt. Waarom vinden we groeien eng, maar doen we ons wel altijd groter voor dan we zijn. Kunnen we ook erkenning krijgen zonder de ander te imponeren? En hoe moeten we leven met al dit ongemak?

‘Een zweetplek voelde niet gewoon als iets vervelends of gênants, maar echt als het aller-aller-ergste dat er kon gebeuren.’ Wij gingen met Max en Rosita in gesprek over de voorstelling en over alles waar ze zich voor schamen. Het interview lees je hier.

Over de makers
Performancecollectief Non Creators Company is een Utrechts makers duo bestaande uit Rosita Segers en Max Laros. Ze hebben elkaar leren kennen op de Acteursopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU), waar ze in 2020 zijn afgestudeerd. Vorig jaar maakten ze de voorstelling Spread the sadness, waarmee ze op Tweetakt 2021 in première gingen.

Apenjaren is een coproductie tussen Festival Tweetakt en Non Creators Company.